اول اذر1399

چرا باید از غم بنویسم؟

درسته ناراحتی لیلا

اما بگذر از تمام روزهای که دلت می خواست مادر بشی و نتونستی. 

بگذر از تمام روزهای که به فکر یه همسر در زندگیت بودی و نشد. 

نشد لیلا

به همین راحتی و خوشمزگی :))

لیلا، می دونم دلتنگش هستی

دلتنگ مردی که براش می نوشتی

اما ننویس

ننویس چون باز باور می کنی که کنارت نشسته و داره نفس می کشه. 

ننویس  ازش

اما باز با خودت حرف بزن

با خودت حرف بزن و بگو لیلا

لیلا امروزت چطور بود؟

خوب زندگی کردی؟

خندیدی؟

اما باور کن

باز ته دلم غنج میره برای دیدن خندیدن تو

باز دلم تنگ میشه برای رسیدن به تو

باز دلم تنگ میشه برای تمام راه های که رفتم برای رسیدن به تو

می دونم نیستی در زندگی م

می دونم نیستی اما درون من، همیشه هستی 

یادمه اینقدر از نیومدن ت خسته شده بودم که بهت گفتم سواد خوندن نداری

سواد نداشتی که هر چی نوشتم، نخوندی :)) 

سواد نداشتی که می تونستی بخونی، اما مشغول خوندن نوشته های دیگران بودی

چقدر ازت خواستم نامه هام رو بخونی

آخر سر داد زدم

تو سواد خوندن نداری

سواد خوندن من رو نداری :) 

اما تو نفهمیدی

نفهمیدی که من دلم شکسته 

که دلم شکسته و قلبم گرفته 

ازت رو برگردوندم

ننوشتم 

که دیگه بهت نگم سواد خوندن نداری

سواد خوندن ،دلم رو نداری 

نفهمیدی 

حتی ترکت کردم 

بهت محل نذاشتم

اما حتی متوجه رفتن من نشدی

بدجور، مشغول خوندن نوشته های دیگران بودی

دوست داشتم 

دوست دارم

اما هنوز برام سخته، برات ننویسم

برام سخته حتی امید نداشته باشم. 

من بدون امید نمی تونم زنده باشم

نمی تونم نفس نکشم

اما برام سخته برات بنویسم

سخته 

حتی اگر ننویسم برات

بدون که خیلی دوستت دارم و یه جای بزرگ توی قلب من داری

دوست دارم