33سالگی زیبای من :))) بله اینطوریهاست :)))

33سالت شده نه همسری و نه بچه ای و نه کاری و نه زندگی و...... دنیات پر از نه های شده که حتی اگر منم بهش کم فکر نکنم دیگران بهم زیاد یاد اوری می کنند

:))))

همینجا جا داره این عزیزان یاد اورنده را انچنان بغل کنم که جان به بغل بنده تسلیم.... 

:)))

بگذریمممممم

اگر نمی دونستم زندگی چقدر کوتاه هست و لحظه ها چقدر سریع می گذرند حتما می نشستم و غم و غصه می خوردم.

:)) اما می دونم اینقدر از زندگی بهره بردم که اگر خودم بخوام می تونم شاددد باشم.

این روزها زندگیم رو با واقعیت های قابل لمس پیوند زدم. 

کارهای دستی انجام می دم و یه جورای حس می کنم خیلی لذت ها که فراموششون کرده بودم و دارم از نو تجربه می کنم. ( جا داره از نبات جان  و از انی و تیلو تیلو جانم تشکر کنم)

اینقدر لبریز از زندگیم که اگر کسی بهم نگه 33 سالته خودم یادم میره چند سالمه :))

همیشه هم یادم میره :/

زندگی این روزهام قشنگه 

شکرتتتتت :)))

دیگه دیگه دیگه براتون بگم :)))

امروز یه مادر و دختر توی مغازه دیدم

مادره اینقدر لپ گلی بود و چهره بشاشی داشت که ادم فکر می کرد نهایتا زیر سی داره.در حالیکه دخترش جوان بود.

:))) چهره بشاش ادم رو سر زنده و جوان نگه می داره.

قابل توجه خودم که توی خیابون زیادی اخمام توی همه

اونم به خاطر این هست که زمان ما می گفتن دختر نباید توی خیابون بخنده :/

امروز یه پسری توی بانک دیدم که جز کارمندای بانک بود.

قبلا که کلاس حسابداری تهران می رفتم و با اتوبوس داشتم بر می گشتم ولایت خودمون و در حالیکه سعی می کردم با اهنگی که با هندزفری گوش می دادم و بادی که لا به لای موهام می پیچید و صندل ای( همون دمپایی) که در پاهام تلو تلو می خورد و حرکات موزون گردن و دهان و چشما و... :)))

محیط درماتیکی برای خودم اونم درست صندلی عقب اتوبوس و جلوی چشم اونهمه ادم بوجود بیارم. 

این اقا پسر چشاش من رو گرفت اومد نشست کنار ما و خواست صحبت باز کنه.

ما هم صندل ( دمپای) در پامون از جنبش ایستاد و سر چه عرض کنم چشمامونم دیگه جرات نمی کرد برگرده سمت پسره.

پسره هم یه چیزای می گفت ما هم توی دلمون به هر چی محیط دراماتیک و ماتیک و .....لعنت می فرستادیم محلش ندادیم اما یه جورای هم ترسیده بودیم

اخه بنده دختر سنگین رنگینی بودم .یکبارم که دراماتیک شدیم اینجوریا شد :)))

خلاصه پسره رو  دیدم و تجدید خاطره شد.

عجب خوشتیپم بودددددد. 

:)))

ادما با انتخابهاشون زندگی می کنند

من و موفرفری و تنهای و لبخند روی لبام که امیدوارم در وجودم نهادینه بشه انتخابهای منند. :)))