از اینه های داخل خانه تا شیشه های مترو :))

صبح از خواب بلند می شم

زل می زنم به دختر داخل ایینه با چند مشت اب و کمی کرم و رژ لب به صورتم صفای میدم و در حالیکه به دختر زیبای داخل ایینه نگاه می کنم و ذوق می کنم اماده بیرون رفتن از خونه می شم.

قراره با مترو تا تهران برم. :))

سوار مترو می شم. به تهران که می رسم خط عوض می کنم و سوار مترو بعدی می شم.

واگن مترو زیر زمین شروع به حرکت می کنه.

شیشه های مترو توی تاریکی زیر زمین حکم ایینه پیدا می کنند.

زل میزنم به تصویر خودم توی ایینه :))

یه دختر قد کوتاه با گردن کوتاه و بدنی تپل و صورتی گرد با پوست صورت کک و مکی و ورم کرده که پای چشاش سیاه است.

همزمان خودم با تصویر دخترای اطرافم که عکسشون افتاده روی شیشه مترو مقایسه می کنم.

:)) قد بلند و لاغر. زیبا و چقدر تیپهاشون عالیه. 

یک لحظه شک می کنم چرا توی ایینه خونه خودم زیبا دیدم اما اینجا چرا اینقدر بد شده چهره ام :))

متوجه نگاه های کنجکاو می شم که بهم خیره شدن.

لابد بد زل زدم به شیشه مترو

تا ایستگاه مقصد وقت دارم از شیشه مترو زل بزنم به دخترای اطرافم 

و مواظب باشم ایستگاه مورد نظر پیاده بشم :))

پ.ن: :))) سطح دغدغه در حد المپیاد فیزیک

خاطره مربوط به زمان دانشجویی هست