سلام جناب موفرفری :))

سلام عزیزم

:)) می دونی موفرفری جان, حتی نمی تونم یک لحظه هم به این فکر کنم که دست از تلاش برای رسیدن به تو بردارم.

هر وقتم به این فکر می کنم که نباید نا امید بشم . یاد خاطره ای از زمان بچگی ام می افتم.

در روزگار خیلی دور که من یه دختر بچه بودم. با خانواده رفتیم جاده شمال و کنار یه رودخونه اتراق کردیم.

از قضای روزگار یکی از دمپای های پلاستیکی ( که خیلی بزرگتر از پای ما بچه ها بود) از پای من یا خواهر و برادرم ( یادم نمیاد پای کدوممون بود)  وقتی داخل رودخونه داشتیم راه می رفتیم  در اومد .

و جریان اب داشت دمپای مذکور رو با خودش می برد . 

که بنده یک عدد چوب از لب رودخونه پیدا کردم و به موازات رودخونه شروع کردم به دویدن.

من بدو , دمپای بدو :))))

از اونطرفم , مدام پدر و مادرم صدام میزدن ولش کن بیا

مگر من ول کن بودم :))

بلاخره دمپای مذکور رو با همون یک تیکه چوب از اب کشیدم بیرون :))

می دونی موفرفری عزیزم

هر وقت خواهرم یا برادرم بهم می گند ول کن از سن ات گذشته ازدواج کنی

یا کی با ازدواج خوشبخت شده که تو.دومیش باشی

یاد خاطره دمپایی مذکور می افتم :))

اون لحظه که داشتم دمبال دمپای می دویدم به هیچ صدای که می خواست منصرفم کنه گوش نمی دادم.

فقط یک چیز ته ذهنم بدو

دمپای رو باید از رودخونه پس می گرفتم 

:)) می دونم موفرفری جان, شاید برات خنده دار باشه اما تمام لحظاتی که به رسیدن به تو فکر می کنم تصویر اون دمپای در ذهنم پر رنگ میشه.

:)) یعنی ملت شعر عاشقونه می خونند و دلشون عشق می خواد. منم یاد دمپایی می افتم و دلم رسیدن به تو رو می خواد :)))

پس منتظرم باش عزیزم تا با چوب بیام سراغت و از رودخونه تجرد بکشم ات بیرون

والا 

چیه توقع غیر این داری? 

خجالت بکش نزدیک چهل رو داری اما دست از تجرد ور نداشتی 

:)))) عزیزم هر جا چوبی دیدی یاد من بیفت 

یاد دستی که اون چوب گرفته و به سمت دراز کرده بیفت 

:*** دوستت دارم موفرفری جانم 

یادم باشه کادوی اولین سالگرد ازدواجمون یه جفت دمپای فرد اعلا بهت کادو بدم

شبت خوش عزیزترینم :******