این قصر چند تا پنجره داره? :)

خوب یادم زمانی که یه دختر کوچولوی ناناز بودم. سرمو می ذاشتم روی پاهای خانم جونم و برام کلی قصه می گفت. بعضی از تصاویر این قصه ها درست مثل همون سال ها برام تازه اند و در ذهنم حک شدند اما بعضی از این تصاویر برام روز به روز پر رنگ تر میشن.

یادمه یه روز خانم جونم در حالیکه با دستای پر از چین و چروکش دست می کشید روی سرم,  داستان دختری گفت که هر روزبعد انجام کارهای خونه می اومد می نشست پشت پنجره و زل میزد به خیابون تا اینکه یک روزی, شاهزاده ای با اسب سفید از اونجا رد میشه و یه دل نه, صد دل عاشق دخترک میشه.

:))

شاید اونروز برای اولین بار بود که شاهزاده سوار بر اسب سفید رو در زندگیم کشف کردم :))

یادمه خانم جونم بارها این داستان برام تعریف کرد و منم وقتی بزرگتر شدم ارزو می کردم کاش منم چشهای محشر و رنگی خانم جوونم داشتم تا شاهزاده سوار بر اسب سفید وقتی منو می بینه یه دل نه صد دل عاشقم بشه. 

:)))

بزرگتر که شدم فهمیدم همونطور که شاهزاده به اسب سفید احتیاج داره. دختر داستانم به پنجره ای احتیاج داره که پشت اون بشینه و شاهزاده با اسبش از اون سمت رد بشه و دخترک رو پشت اون پنجره ببینه

در حقیقت داستان شاهزاده سوار بر اسب سفید یه داستان ناقصه

کامل این داستان اینه

شاهزاده ای سوار بر اسب سفید و دختری منتظر بر پشت پنجره 

:))

سال ها داره می گذره و قصر زندگی من هنوز کلی پنجره داره که باید پشت اون بشینم تا شاید شاهزاده اسب سوار سفیدم. رو با نگاهی پیدا کنم.

پشت چند تا پنجره نشستم?

چند تا پنجره مونده? 

خانم جونم , هیچوقت بهم نگفت دخترک قصه پشت کدوم پنجره نشست تا شاهزاده اش رو پیدا کرد.

:))) فعلا که قصر زندگی من پنجره بارون شده.