ورود عشق ممنوع

سال اولی که دانشگاه قبول شدم و همراه پدرم برای ثبت نام رفتیم خوب یادمه

بعد کلی سوار اتوبوس شدن و سه ساعت در راه بودن رسیدیم دانشگاه :)))

دانشگاه اینقدر دور نبود که به خاطرش خوابگاه گرفت اما 6 ساعتی رفت و بر گشتت. طول می کشید.

یه دانشگاه درست وسط بیابون :))))

بعد ثبت نام پدرم با عصبانیت گفت می مردی بیشتر درس بخونی

راستیتش من نه اهل درس خوندن بودم و نه درس گوش دادن سر کلاس

:))) خلاصه برگشتیم خونه

چند روز بعد اطلاع پیدا کردیم دانشگامون سرویس داره و پدر منو تا دم سرویس دانشگاه می برد. :))

و مواظب بود تا پسری بهم نزدیک نشه

و وقتی می رفتم داخل اتوبوس دانشگاه اینقدر با چشماش می گشت تا ببینه من کجا نشستم مبادا پسری کنارم باشه.

بگذریم بعدها که فهمید حضور در کلاس ها اجباری نیست نذاشت برم سر کلاس ها :))

و فقط امتحانات رو شرکت می کردم

یادش بخیر نباشه اما عین احمق ها رفتار می کردم

به وسری حرف نمی زدم

جواب سلامشون رو نمی دادم.

خیلی دوستام توی همون دوران کسی برای خودشون پیدا کردن اما من از ترس منع شدن از تحصیل هیچوقت سعی نکردم محبت مردی در دلم بشینه.

البته از بعضی پسرا خوشم می اومد اما خودم خوب می دونستم که شدنی نیست و حتی حق ندارم ته دلم کسی دوست داشته باشم. 

:)))) هیچوقت نفهمیدم عشق و عاشقی زمان دانشجویی چه طعمی داره

فقط در فیلم ها دیده بودم و گاهی خونده بودم.

کاش منم یه دختر مثل خیلی ها بودم و می تونستم از دوران دانشجویی ام لذت ببرم.

:)))