وقتی خود خودتی و نباید خودت رو نشون بدی

یه زمانی یه شبکه اجتماعی بود به نام پلاس :))

من و یه عالمه دختر و پسر ایرونی دیگه هم عضوش بودیم. :)

یادمه بعضی دخترا می اومدن از خوشگلی ها و محشر بودنشون می گفتند. و مدام عکسای محشر از خودشون می ذاشتند و اگر طالب ازدواج بودن سر یه سال تاهل اختیار می کردن.

یعنی یکنفری رو اونجا پیدا میکردن مزدوج شن. :)))

اونوقت من, سر گرم پست های علمی و .... بودم که خودم خیلی هاش رو نمی فهمیدم و می خوندم و می گفتم بعدا می فهمم.

یا از درونیاتم می نوشتم و از گذشته

یا رو راست می گفتم خواستگار ندارم.

:)))) راستیتش یه نوع بازاریابی هست به نام بازاریابی خود, یعنی ادما بتونند خودشون رو خوب تبلیغ کنند.

از خوبی هاشون بگند . بگند اینقدر خواستگار دارند که حد نداره و یه محیط رقابتی ایجاد بشه و یه نفری پیدا بشه که نفر اول این رقابت بشه :)

البته منکر خواستگار زیاد داشتن خیلی هاتون نیستم. خدا بیشتر بده :)

فقط این وسط داشتم فکر می کردم من خودم رو خوب تبلیغ نمی کنم :)))

دخترای رو می شناسم بعد ازدواجشون از خواستگارای زیادشون می گفتند یا مادری که پز خواستگار دخترش رو میداد که 13 سال بیشتر نداره :)))

می گم از فردا بیام از خواستگارام براتون بگم :)))

فقط موندم از کدومشون شروع کنم به تعریف کردن.

از اونی بگم که فقط به خاطر سوراخ بودن جورابش در روز خواستگاری ردش کردم :)))

یا از اونیکی که به خاطر لهجه اش ردش کردم

والا اینقدر زیاد خواستگار داشتم که بعضی اوقات داستانهاشون رو با هم قاطی می کنم :)))