سلام اقای همسر :))))........ دنیای به اندازه یک پنجره

سلام سلام سلام :)))

الان که دارم برات می نویسم توی هال نشستم و درون اتاقم نیستم. همه اهل خونه الان توی هال و پذیرایی نشستند. مسلما با این سر و صدای که اینجاست محیط مناسبی برای نوشتن نیست.

:))) اتاق من یک پنجره داره که هر وقت می خوام دنیام رو برات توصیف کنم دنیام رو از این پنجره شروع به توصیف می کنم.

انگار حصاری شده بین من و دنیای گسترده بیرون از این پنجره :)))

چند روز پیش بود که خواستم برات بنویسم و نگاهی به پنجره کردم و دیدم بسته است و هوا داره اون بیرون تاریک میشه.نگاهم افتاد به طنابی که رخت روش پهن می کنیم.

گفتم برات بنویسم پنجره اتاق بسته است و توی بالکن بند رختی ابی رنگ به چشم می خوره.

:)))) دنیام خیلی بزرگه.نه?????

دنیای که به یه پنجره و بند رخت ختم بشه. 

اومدم هال و پذیرایی نشستم تا چشمم به دنیای بزرگم نیفته. :)

حالا من اینجا نشستم و پنجره توی اتاق قرار داره .

 چه اهمیت داره دنیای بیرون چقدر بزرگه.

اما نه نه

 خیلی اهمیت داره, خیلی زیاد

به پنجره اتاق گیر دادم چون از کوچکی دنیام در عذابم.

من عاشق دیدن و فهمیدن و درک کردن و تجربه کردنم.

:))) خیلی جاها و ادما و افکار و عقاید هست که می تونه دنیام رو گسترش بده. و چه لذتی بالاتر از دیدن و فهمیدن و تجربه کردن

برای همین دلم می خواد تو هم به وسعت دنیات فکر کرده باشی و بدونی دنیا خیلی خیلی خیلی خیلی بزرگه.

دلم می خواد بچه هام توی دنیای به دنیا بیان که ادماش فکرشون وسیع هست. دنیاشون وسیع هست. و نگرششون به زندگی وسیع

ادمی که نگرش وسیع داره از پس مشکلات بر میاد و دنیای خودش رو به اندازه مشکلاتش محدود نمی کنه.

ادمی که دنیاش و نگرشش وسیع هست دنبال نگرش های وسیع تر از نگرش خودش هست.

 اقای همسر می بینی. می خوام وارد دنیای بزرگت بشم. و تو رو هم به دنیای کوچیک خودم راه بدم.

به دنیای کوچیک و اروم خودم راهت بدم.

می بوسمت همسری 

دوستت دارم

زیاد زیاد زیاد:****