سلام همسری جان

می خواستم برات از زمونه ای بگم که به لطف اینترنت و دانشگاه و کار و .... راههای ارتباطی جدیدی ساختن بین دخترا وپسرا.

زمونه ای شده که من به جز فکر به پسرای فامیل و همسایه , می تونم به تو فکر کنم که یه جای دیگه از این کره خاکی زندگی می کنی.

به همون نسبت که انتخابها از سطح محله و شهرها و اقوام و همسایه ها فراتر رفته. سلیقه ها و خواسته ها هم متنوع تر شده.

اما یه چیزی همیشه هست که این خواسته ها رو محدودتر کنه. 

می بینی اقای همسر

زمانهای قدیم عادات و سنن و عرف و روابط محدود, این محدودیت رو در حد دیدارهای چشم تو چشم محدود می کرد.

الان اما با وجودی که لازم نیست کسی رو از نزدیک ببینی و از طریق اینترنت و... می تونی راحت دل ببندی. بازم محدودی

محدودیت عصر حاظر از عدم محدودیت میاد. 

اینقدر تنوع و راحتی در برقراری ارتباط هست که ادما حکم سنگ مفت و گنجشک مفت پیدا کردن.

اقای همسر من به عنوان یه زن دیگه نمی تونم به هر کسی اعتماد کنم. 

چون میدونم طرف مقابلم راحت می تونه برام یه جانشین پیدا کنه.

خندهناکه نه ????

من ازت حس امنیت می خوام. دوست دارم تو بالغ باشی .

 بلوغ احساسی و عدم تنوع طلبی رو به سختی در ادمای دور اطرافم می بینم.

ممکنه صد تا پسر دور ادم باشن. اما یکیشونم بدرد ادم نخوره.

می بینی همسری مرزهای انتخاب نسبت به گذشته گسترده تر شده.

اما مردا و زنای رو فقط می بینی که چمدون به دست فقط در حال تردد از این مرزها هستند.

سخته شناسایی کسی رو که قصد موندگار شدن داره.

ادمای موندگار هستند اما گم شدن در ازدحام رفت و اومد کسایی که قرار نیست موندگار زندگیت بشند.

می بینی سخته برام تشخیصت بدم بین اینهمه ادم.

سخته سخت